எத்தனை முயன்றாலும்
தவிர்க்க முடிவதில்லை
கப்பலிட்ட மழைநாளிலே
காலால் ஓடையில் துடுப்பிட்டு
மூழ்காத கப்பல் கண்டு
முழுக்க நனைந்த ஈரத்தினை...
கண்ணாடி வழியே
மழை ரசிக்கும்
மகனைப் பார்க்கையில்...

யாரோ செய்கின்ற தப்பிற்கு
தண்டனைகள் மட்டும்
தவறாது எனக்கு...

நீ கண்ட காயங்களின்
வலிகளை என்னிடம்
வடுக்களாய் தேடுகிறாய்...

உனது அவமானங்கள்
எப்பொழுதுமே என் அழுகை
ருசிக்க தயங்குவதில்லை...

உனது ரணங்களை வேரறுக்க
என்னுள் விதைக்கிறாய்
அறுவடை ஆசையில்....

அத்தனையும் தூசியாய் தெரிகிறது
எப்பொழுதாவது நீ காட்டும்
அன்பின் முன்...

மனதிற்கு பசியெடுக்கிறது
எதை தின்றால் பசிதீரும்
என்று யோசித்து மடிகிறது மூளை...
சேர்த்து வைத்த உன் ஞாபகங்களை
சிறிது சிறிதாய் பிய்த்து
தின்ன ஆரம்பிக்கிறது மனசு..
எதுவுமற்ற வெறுமையில்
என்ன கிடைக்கும் என்று
தடுமாறும் மனதிற்கு
நீ அளித்த பிரிய உணவு ஏனோ
புசிக்கப் பிடிப்பதில்லை.....

ஒரு நிமிடம் கூட பிரியாமல்
ஒன்றாகவே இருந்தோம்
அன்றில் பறவை
தோற்கும் வண்ணம்....

இன்றோ
ஒரு நிமிடம் என்னை நினைப்பாயா
என்ற வினா எழுப்பி
காத்து நிற்கிறேன்
வழி மாறிய செம்மறி ஆடாய்..

தேன்சிட்டு நீ என்று
புன்னகையோடு காத்திருந்தேன்
கடந்தையாய் கொட்டியென்
காதல் கொல்கிறாய்.....!!

காத்திருந்த நாளெல்லாம்
காரணங்கள் அடுக்கினாய்
உனக்காக என்றறிந்தும்
உணராததது போல்
உயிர்வதை செய்தாய் !

காணாமல் போக துணிந்தபின்
காத்திருக்கிறேன் என்றுகூறி
கண்ணீரில் ஆழ்த்துகிறாய்
காயப்படுத்துவதன்றி வேரொன்றும்
அறியாயோ உயிரே!!

நீண்ட ஒரு இரவில்
நானும் என் தனிமையும்
தனித்து விடப்பட்டோம்
தன்னோடு இருந்த
தனிமை மறந்து,
உன்னோடு இருந்த
பொழுதுகளை அசை போட்டேன்
உன்னை போலவே
கோபித்துக் கொண்டோடியது
அலைபாயும் மனதை
துணையாய் விட்டு...

புல்லாங்குழலின் இசையாய்
புகுந்தாய் நரம்பினுள்
உறங்கிப் போன உணர்வுகள்
எழுப்பி தாளமிட வைத்தாய்..
கண்மூடி களித்திருக்கையில்
காணாமல் போனாய்..
இசை வந்த திசை அறியாமல்
விசையற்ற எந்திரமாய் நான்...

நல்லதொரு நட்பென்று
நாளெல்லாம் மகிழ்ந்திருந்தேன்
புரிய வைக்க நீ கண்ட
சங்கடங்கள் சடுதியில் உணர்த்திற்று
புரிதல் இல்லா நட்பு நமதென்று
தளர்ந்து போகிறேன்....
தளைக்கும் முன் கருகும்
தளிர் ஞாபகத்தில்..

மறந்தனையோ என்று மருகி
மனம் வாடும் நேரங்களில்
வலிந்த புன்னகை என்னுள்
வாசமற்ற மலர் போல...

கோபங்கள் இருக்குமோ என்று
குழம்பி தவித்து விடைக்காய்
எஞ்சி நிற்கும் அத்தனை
வேலைக்களுக்கு இடையிலும்...

எதிர்பாரா பொழுதினில் செவி
எட்டும் உன் குரலால்
நெகிழ்ந்து பொங்கும் உணர்வுகளை
ஒப்படைக்க வார்த்தைகள் தேடுகிறேன்...

புரிதல் இல்லா வாழ்வுதனில்
மெளனம் பழகுகிறோம்
நாட்களை கடத்தி விட..
நாளும் வளர்பிறையாயிற்று
நாம் கொண்ட மெளனம்....

தக்க தருணம் அமையுமென
காத்து நிற்கிறோம்
காதலை உள்ளடக்கி..
முட்டி மோதி உடைத்திட
வழி தேடி அலைந்திடும்...
தாங்க இயலா நொடியொன்றில்
உன் மெளனத்தால் கலையும்
என் மெளனம்

எதிர்பாரா சந்திப்புகள் ஏனோ
எதிர்கொள்ள முடிவதில்லை சுலபத்தில்
நீ தான் என்று அறிந்தாலும்
நான் தான் என்று அறியதரவில்லை.

சந்தர்ப்பங்களின் சதி என்று
சமரசம் செய்தாலும்
நட்பென்ற பெயரில்
நரம்பினில் புகுந்த வேதனை
உள் சென்று உயிர் வரை குத்தும்
உன்னோடு பேசும் பொழுதுகளில் எல்லாம்...